Blijven lachen!!

Neeeee dit gaat niet over de bananenshake-explosie.....
Moet nog steeds de muren opnieuw verven ;)

Vandaag moesten de heren voor een echo van de heupen naar het ziekenhuis (dit schijnt standaard gecontroleerd te worden bij tweelingen?!)
Als de jongens ergens naar toe moeten vindt ik het fijn dat ze schoon en netjes voor de dag komen. Als ze dan ook nog eens met de billen letterlijk bloot moeten is het ook fijn dat deze schoon zijn.
Vanochtend presteerde de kleinste draak van het stel het om 2 rompers en een broek een half uur voor vertrek vol te poepen. Tegenwoordig ben ik met de steun van mn wasmachine niet meer snel van mn padje af door dit soort incidenten.....
Totdat meneer het ook presteerde om als een vulkaan melk uit zn mond te laten stromen. Dit bleek een afleidingmaneuvre want toen ik romper nr 3 aan het redden ging meneer plassen...
Lucky me....

Aangekomen in het ziekenhuis (wachtkamer radiologie) zie ik kleine man heerlijk chillend in zn maxicosi alweer rood aanlopen.....Naja ff geduld...
Kleine man mocht uitgekleed worden van de laborante dus meteen de hele luiertas uitgestald, billen weer schoongemaakt en kleine man op het onderzoekskussen gelegd. Nadat ook de radioloog haar licht had geschenen over de kleine heupjes mocht de kleine weer aangekleed worden. Dus snel kleine man van het onderzoekskussen gepakt en ik hield hem stevig tegen me aan want hij was een klein beetje verdrietig.
Toen ik dacht "heeeeeej dat ging goed, geen lichaamsvocht gezien" voelde ik mn broek warm en nat worden en voelde ik druppels op mn laarzen vallen....

Bananenshake-explosie

Tijdens mijn zwangerschap groeide er niet alleen 2 cellen tot 2 mooie mannekes maar groeide ook mijn vetreserves... :(
Naja ik zal ze wel een x kwijtraken en ja ik weet het "ik heb er wat moois voor terug gekregen" maar goed het blijft mooi lullen en ik zit er toch mee. Sporten is helaas nog niet heel makkelijk in te passen met 2 kleine koters dus vervang ik af en toe een maaltijd door een shake.
Nu had ik via een online warenhuis banenshake bij mij laten bezorgen, zo makkelijk allemaal tegenwoordig. Alleen is het spul niet te nassen, gatver wat een bocht, bocht met bananensmaak.
Tja ruilen kon niet meer na het openen en weggoooien doe je als echte zuinige nederlander niet. Dus tegenwoordig maak ik het water voor de shake warm en gooi ik er koffie bij (neutraliseerd op de een of andere manier een beetje de smaak)
Vanochtend weer een shake klaar gemaakt, heet water, koffie en poeder in een shaker en schudden maar. Alleen was de shaker wat heet dus ik stop met schudden om hem anders vast te pakken, ik laat de dop los, toen gebeurde het.
Door de opgebouwde druk schoot de dop er af en re-painte mijn net een maand geleden geschilderde keuken.....Oooooh %#$=#%}#%.>##
Het enige positieve wat ik nog kon verzinnen is dat ik blij mag zijn dat die shaker niet in in mn gezicht explodeerde, weet cker dat ik daar niet knapper van was geworden.
Maar goed ik zit er toch mee, met mn grijze keuken met bruine vlekken...

Gemanipuleerde consument

Pffffff zelfs ik en mijn man moeten er aan geloven. Wij vallen nu als consument in een bepaalde markt.
De kindermarkt.....
Huh zult u denken?
Jahaa degene die de producten voor kinderen aanbieden zitten in een markt waarin goed geld te verdienen is. Want wie gunt zijn kind nu niet een mooi dekbed van een bepaald rood autootje wanneer je kind je met grote puppyogen aankijkt of een CD van drie huppelende huppelk.... uhm dames. Ja dames en heren je wordt gemanipuleerd bij het leven hmpf.
Ik dacht eerder altijd " ik ga niet mee met zon hype, mijn kids maken mij niet gek". Want neem nl maar een geldboompje mee naar de speelgoed winkel als je aan zon hype mee doet.
Helaas ben ik ook gezwicht, niet eens vanwege jammerende kids. Nee ik beken eerlijk, dat grijze en gele hondje die zijn best wel scheetig.
Wanneer er dan ook weer een grijs en geel hondje product wordt afgerekend is mijn portomonee lichter en ik een principe armer.

Fopspeen

Ik kan me nu al bijna zorgen maken over de eerste keer dat ik zonder fopspeen kom te zitten ;)
Na de derde week op deze aard van de heren hebben we ze kennis laten maken met de fopspeen. Instinctief/reflex matig hebben babys een zuigbehoefte die voldaan moet worden. Als de fles met melk op is en de behoefte is nog niet voldaan dan zetten de heren het op een huilen. Lekker knuffelen is dan zelfs ook niet voldoende.
Soms is een fopje ook fijn als troost voor een baby.
Dus toch maar overstag en zon fopspeen erin. Nu is niet elke fopspeen even fijn vinden de heren, want je hebt spenen die gevormd zijn naar een tepel, gevormd zijn om het gebit te beschermen, spenen met een rond schildje, vlindervormigschildje, spenen met een ring als een deurklopper, spenen zonder ring, zelf steriliserende spenen en ga zo maar door. Na ongeveer 6 verschillende soorten spenen aangeschaft te hebben is de keus bij de heren gevallen op een bekend merk met een vlindervormig schildje.
Gelukkig mocht mama wel het design kiezen ;)

Nu zijn de kindjes ondertussen op sommige momenten zo afhankelijk van hun fopje dat wanneer we er weer 1 kwijt zijn er lichtelijke paniek uitbreekt (en soms vindt je ze op een best onlogische plaats terug).
Ik denk soms wel eens "waar is de ductape?" ;)

Time flies

Time flies oftewel tijdt vliegt. Tijd vliegt wanneer je met de wekker gooit. Maar tijd vliegt ook wanneer je plezier hebt als je het engelse zinnetje vervolgt.
Voor mij is de laatste tijd alles ook ontzettend snel gegaan. Inderdaad veel door fun/plezier maar ook doordat er zo ontzettend veel is gebeurd.
Vorig jaar deze tijd waren manlief en ik bezig met onze eerste poging zwanger worden....nee niet zo.....maarrr in december viel de eerste cyclus. Een paar dagen na de bevruchting namelijk tweede kerstdag was ik al zon hormonaal wrak dat ik toen al wist dat ik zwanger was. Een paar dagen later vertelde mijn moederinstinct mij dat ze dacht dat het er misschien zelfs 2 babies waren. 31 dec negatieve test en 1 januari 2012 was de test positief!!!
Tja daarna ging de achtbaan de eerste afdaling in.... Drieling?.....nog meer hormonen....benauwdheid.....gammel bekken en rug....ziektewet.....gevoel dat er iets niet klopte....opnames.....ambulances.....angsten.......blijdschap iedere keer wanneer je weer via de echo 2 hartjes zag kloppen in die ontzettend dikke buik....35kg extra ballast.....dubbele bevalling....knipje hier......vaccuumpomp daar......gelukkig net geen grote bloeding bij 1 van de jongens....neonatologie.....alles vergeten als je die kleintjes in je armen hebt.....manlief heeft zichzelf 2 maal gekopieerd concluderen we na het zien van zijn babyfoto.....ineens ben je ouder?.......trots.....overmand door emoties....hoe werken pampers.....waarom huilen ze nu??....krampen....gaan ze ooit nog eens doorslapen....het eerste echte lachje....gezellig "kletsen".... en toen was bijna mijn zwangerschapsverlof al voorbij.
Ik hoop dat de tijd in de toekomst wel iets langzamer gaat.... want ik ben bang dat ik de jongens al te snel dingen hoor roepen als "pa je bier is op" of "ma ik neem jou auto ff mee, want die van mij heeft geen brandstof (oid tzt) meer"
Ik denk dat ik het engelse of americaanse gezegde (t zal 1 van beide zijn...who cares) maar aanpas.
Time flies, so make sure you have fun!

Flitspaal/ voor paal

Iedereen die weleens door het pitoreske Laag Soeren heeft gereden weet dat hier op de doorgaande weg (veel meer is er ook niet) een flitspaal staat.... Correctie; stond haha.
Na een aantal pogingen om het ding te saborteren is het dan toch een tijdje geleden iemand gelukt om het ding dusdanig toe te takelen (lees: de olympische vlam was er ws niets bij) dat hij verwijderd is.
Toen ik 1 april 2005 mijn rijbewijs ophaalde had ik niet verwacht dat ik met 2 weken al mijn eerste boete zou binnen slepen. De eerder genoemde flitspaal flitste mij mijn zusje en mn Ford Fiasco recht in onze bakkes. Dhr Schaaphok, mijn rijinstructeur had tijdens het lessen mij nooit verteld dat een flitspaal je ook flitst als je aan de andere kant van de weg rijdt
. Zijn schuld dus die eerste boete, dat snap je natuurlijk wel. Naja achteraf ook een beetje dom van mij en uiteindelijk ist wel een grappig verhaal.....
Waar het niet dat ik met eerder genoemd zusje, precies 3 maand later, in mijn eerste ibiza, die ene die 3 maanden later al niet meer onder ons was een proefritje ging maken. Leuk even de 90 paarden in mn Ibi kennis laten maken met zusjelief. Ik moest even tanken, dat kon toendertijd nog in Laag Soeren.
Dus getankt en ik rijd weg bij het tankstation de Harderwijkerweg op. " Heej Anni, moet je kijken hoeveel sneller deze Ibiza (TDi) optrekt dan die gare Ford" FLITS
Tja ik was zo gefocusd op mn auto en zn gaspedaal dat ik die ene..... die ene flitspaal een beetje was vergeten.
Zo werd het verhaal dus nog mooier....
Desondanks .... ben ik sindsdien, bijna 7,5jaar boetevrij en das een hele prestatie weet iedereen die mijn rijstijl kent.
Wel jammer dat ik nooit die 2 foto's van Anni en mij heb opgevraagd. Had die koppen van ons willen zien.
FLITS.....

Vaccineren of niet

Ooit in een ver verleden/ pagina's terug op mijn CV heb ik voor een antroposofisch huisartsenmaatschap gewerkt.....
Waarom ik daar nu mee kom....?
Onze heren hebben zoals ik gisteren vertelde hun derde en vierde vaccinatie gehad. Deze vaccinatie worden aangeboden door het Rijk sinds 1957 en zijn zelfs gratis?!
Als je het internet (lees Google) afstruind met de steekwoorden "vaccineren of niet" dan zul je op een gegeven moment je zelfs schuldig gaan voelen dat je je kinderen laat vaccineren.
Vroeger....voordat ik bij de antroposofen ging werken wist ik niet beter dan dat de 6% van de nederlanders die niet vaccineerde op de "bilbe belt" woonde. Maar er blijken nog hele andere groepen te zijn die hier niet wonen.
Gelukkig waren de antroposofen niet anti-vaccineren maar waren wel kritisch over of je je kinderen misschien toch bepaalde ziektes moet door laten maken. Dit om het lichaam te leren om af te weren (denk aan koorts ontwikkelen). Ik had ook niet voor de antroposofen (aka lammetjeskruideters <- niet mijn uitspraak hoor ;) ) kunnen werken als zij dit soort zaken zouden afraden. Denk aan de kwakzalver die destijds Silvia Millecamp adviseerde... De antroposofen waarvoor ik werkte gebruikte gelukkig wel reguliere geneeskunde wanneer nodig.
Blablablabladieblabla

Sorry ik dwaal weer een beetje af in detail.
Wij vaccineren de kinderen ondanks de kritische geluiden op "het internet" wel. Want ondanks dat kinderziektes als bijv de bof relatief onschuldig zijn de complicaties die kunnen optreden zijn niet mis.
Ach en als je alles waarvoor je tegenwoordig wordt ingeent snel achter elkaar zegt/zet dan valt ut best wel mee ;)
BofMazelenRodehondDifterieKinkhoestTetanusPolioHepatitisBHPVPneumococcenMeningococcenHIB

Consultatieburo

Vandaag voor de zoveelste keer in de korte 3 maanden dat de heren op moeder aarde zijn bij "het consultatieburo" geweest. Sommige omschrijven het als consternatieburo of concentratieburo. Gelukkig deel ik deze mening niet....... Wel was ik in het begin bang om hiernaar toe te gaan met onze heren. Bang om te horen dat we dingen niet goed doen. Ik was blij verrast toen het eerste gesprek met de arts een fijn gesprek was. Ze nam de tijd, was geintresseerd, kon zich verplaatsen in een gezinssituatie waarin wij verkeren.
Voor niets dus 7 kleuren gescheten....... Stom.... Want normaal laat ik me niet zo gek maken door wat anderen zeggen en wil ik eerst mijn eigen ervaring opdoen.

Vandaag kwamen we met 2 redenen bij het consultatieburo (schoonmams was nu mee om te helpen, thnx hiervoor, net als eigen mams de keer hiervoor. De eerste keer kwam ik alleen en alhoewel de arts het bewonderingswaardig vond, handig was het niet echt haha)
De heren werden door de algehele keuring gehaald en kregen hun tweede ronde aan vaccinaties.
Wat was ik trots op mijn jongens..... tuulk werd er een traantje gelaten (Nee door de kinderen, mams hield het droog!)...maar als je zag wat voor een naald erin ging pff. Voor een volwassene valt tie mee. In verhouding is het alsof er een ijspriem in dat dijtje wordt gestoken (en dan 2 per kindje)
In mijn tijd als burgermedewerker bij defensie (nukubu haha) vaccineerde ik met mijn lieve collega ook stoere militairen die soms bij het zien van de injectienaald niet zo stoer meer waren.
Mijn mannen zijn dus zeker geschikt ;)

Hak op de tak......

Gisterenavond weer eens een heerlijk avondje uit geweest met de meiden! Het was weer een gezellige avond en ik hoop dat er meer volgen. Gisterenavond weer heerlijk lopen zwijmelen bij de goudkleurige ogen van Edward een vampier....
Over vampieren gesproken, deze week was er in het nieuws dat het nederlandse (donor)bloed duur bloed is vergeleken met onze buurlanden Belgie en Duitsland namelijk wel 2 maal zo duur. De zuigers.......
Nooit geweten dat het zakje bloed wat ik wel eens een keer op het laboratorium moet ophalen wel richting de 200 euries is. Moet trouwens over 2 weken weer beginnen op het werk. Ik heb er echt zin in, maandag wel even met mijn collega meelopen omdat ik er toch een half jaar uit ben geweest. Een half jaar geleden zaten we nog tussen de bruiloften van mijn man en ikzelf en hele goede vrienden van ons. Waar blijft de tijd denk je dan. Voor je het weet vieren we alweer oud&nieuw.... Ik heb in ieder geval mijn eerste oliebol(len) alweer gehad voor dit seizoen. Mijn lief had ze gisteren meegenomen. Hij was vroeg van het werk vrij dus de kraam was nog open. Nouja vroeg vrij, lief had alsnog een dag van 8uur werken achter de rug. Soms wordt er weleens vergeten dat hij al voor het krieken van de dageraad al naast zijn bed staat. Tegenwoordig zijn dan ook onze kinderen wakker met als gevolg dat ik ook zo vroeg uit mn nest mag. Goh een paar weken terug was het alweer 6 jaar geleden dat ik het ouderlijk nest verliet. Toen was de huizenmarkt stukken gunstiger en vlogen de huizen als warme broodjes over de toonbank. Tegenwoordig hebben we te maken met een crisis. Ik hoop echt van harte dat het nieuw geinstalleerde kabinet ons weer uit die crisis kan halen. Tja iedereen heeft het erover.....maar gisteren zag je niet direct het effect in de overvolle bioscoop.
Bioscoop......ja gisteren was echt supergezellig....met de meiden naar het laatste deel van Twilight....bye bye Edward

Leven en leven

Even een andere soort log dan je normaal van mij gewend bent. De laatste tijd hoor ik namelijk allemaal verdrietige berichten om mij heen. Zaken waardoor je bepaalde dingen weer ontzettend gaat waarderen. Ook veroorzaken die berichten een soort van angst, want wanneer raakt iets jou...of je gezin?
Sommige zaken zijn dichtbij en sommige zaken niet.
Op de een of andere manier trek ik die zaken die verder van mij af staan ook aan want ik vind het verdriet van mensen waar ik om geef net zo erg.
Soms zou je willen dat een een stukje van de pijn van ze over kan nemen.
Ik schrijf normaal over iets luchtere zaken maar ik moest dit even kwijt.
Voor degene die even een positiefs iets kunnen gebruiken.....

Ik heb de betekenis van het leven gevonden.....gewoon via Google!!!
(en ja....ik doe mn bijnaam Miss-google weer eer aan)

1le·ven (werkwoord; leefde, heeft geleefd)
1
toestand van organische wezens of stoffen (tegenstelling: dood zijn): leeft uw vader nog?; met die oplossing kan ik leven ik heb er geen onoverkomelijke bezwaren tegen
2
wonen, verblijven: ik zou hier niet graag willen leven
3
zich in leven houden, zich voeden met: van rijst leven
4
zich gedragen zó als een bepaling aangeeft: erop los leven

2le·ven (het; o)
1
het in leven zijn, het bestaan: nog in leven zijn niet overleden; om het leven brengen doden; iemand naar het leven staan met de dood bedreigen; in het leven roepen oprichten, laten ontstaan; dat is zijn lust en zijn leven dat doet hij heel graag; om het leven komen door een ongeluk sterven
2
drukte, lawaai, rumoer: een leven als een oordeel verschrikkelijk lawaai
3
(meervoud: levens) levenstijd: het menselijk leven is kort; de kans van zijn leven de grootste, beste kans
4
geheel van gebeurtenissen, voorzieningen enz. op een bep. gebied: het politieke leven; bedrijfsleven

Spetter spieter spater lekker in het water

Volgens huidige voorschriften mogen baby's om de dag lekker gebadderd worden. Dus dat doen we ook. Onze heren hebben niet echt een duidelijke mening over badderen.
De ene keer vinden ze het heerlijk de andere keer schreeuwen ze moord en brand......
Met name het uitkleden vinden de heren nooit zo leuk. Tja ik snap het wel je ligt daar in je nakie en dan wordt je ook nog ineens ingezeept.
Onze grote kleine man wordt ondertussen zo groot dat hij over de. gehele lengte van het badje past en met die lange stelten van hem vind hij het ontzettend leuk om te waterfietsen en een waterballet te veroorzaken. Laat staan wat er voor een tsunami ontstaat als meneer geen zin heeft om te badderen. Vanwege dit alles maar vandaag de locatie van het badderen verplaatst van kinderkamer naar badkamer....stom dat we dat niet eerder hadden gedaan. T enige wat je mist is de commode, maar dat weegt niet op tegen het voordeel van het voorkomen dat je laminaat letterlijk en figuurlijk begint te golfen.

Geen blog....

Vandaag geen blog.......
Geen tijd (gemaakt)
Sorry
Morgen beter!!
Liefs Lianne

World of changes

Ik snapte er eerder maar niets van. Hoe kunnen mensen zo veranderen als ze kinderen krijgen. Kinderen schijnen je wereld op z'n kop te zetten......!?
Het is heel cliché maar nu snap ik deze mensen pas.
Waar ik eerder een lijntje poeder kocht koop ik nu een hele bus (melk)poeder.
Haha nee dat laatste is gekkigheid maar jullie snappen wel wat ik bedoel.
Tja of je het wil of niet de wereld b.k (before kids) veranderd. Vaak kan je wel een brug slaan tussen beide werelden en ik ben van mening dat dat wel verstandig is om te doen. Niet met je kids op een eilandje gaan zitten.
Ik ben me er wel van bewust dat ik veranderd ben, 5 jaar geleden had ik mezelf nog voor gek verklaard als je me zou vertellen dat we in een focus station zouden rijden met woezel en pip op de ruiten. Ons boodschappenbudget grotendeels aan melkpoeder en luiers in rook op zou gaan. Ik sta te kijken naar leuke kleertjes in maatje kabouter. Ik voor mijn doen redelijk de extra verworven kilo's en stria los kan laten terwijl ik eerder opgenomen zou kunnen worden op de PAAZ als me dit zou gebeuren.
In veel dingen wordt je (gedwongen) volwassen op het moment dat je een ouder wordt. Tja en straks als de heren kunnen lopen en ze willen van de glijbaan af, de cake-walk in op de kermis, rollen door de herfstbladeren of anderen dergelijke activiteiten dan moet je jezelf als volwassen ouder toch peven opofferen en ook die glijbaan af.....alleen omdat de kids dat willen hoor....echt waar :-D

Slaaaaaaaap

Gisteren had ik nog een heel ander onderwerp voor mijn blog van vandaag in gedachten. Maar na afgelopen nacht had ik ineens een veel beter onderwerp.
Wat tevens ook goed is voor mijn traumaverwerking om hierover te schrijven ;)
Voor een wat betere nachtrust had ik mij bedacht om de jongens rond klokslag middernacht te voeden (ongeveer 4,5u na de laatste voeding) en iets meer (10cc) te geven zodat ik misschien eens weer wat langer kon slapen.
Na anderhalf uur slapen ging de wekker om 23.40u. Dus met een al behoorlijk slaperig hoofd ben ik met mijn goede been uit bed gestapt. Gelukkig staat alles al klaar om de fles te maken. Dus veel denkwerk is voor dat slaperige hoofd niet nodig.
Met nog veel goede hoop op een heerlijk nachtje slapen gaf ik met een glimlach als die van een blije prij de jongens hun fles en verschoonde met alle plezier hun luiers. Daarna de jongens een kusje gegeven, welterusten gewenst en ben ik lekker het bed in gekropen naast mijn lieve man die alweer met een kleine 4,5uur gewekt zou worden door zijn wekker (het was nl. al ondertussen een uur later na het afgaan van mijn wekker)

Niets bleek minder waar. Mijn man werd ruw gewekt rond 3.30u door een gedaante/verschijning die tussen een fase van slapen en waken was die ik nog niet kende. Vergelijk het maar met een zombi, iets tussen leven en dood wat er schrikkelijk eng uit ziet en zo knorrig is dat je het liever niet tegenkomt......arme man en jongens
De jongens hadden mij nl nu al gewekt voor voeding, geheel buiten mijn planning om.......snik.
Ik had helaas pas zelf de slaap gevat rond een uur of half 3 (zal je altijd zien)
dus ik was een beetje gepiekeerd omdat de jongens vaak na deze voeding niet meer willen/kunnen slapen en ik er pas 3u slaap op had zitten.
Je mag dus echt medelij hebben met mijn lieve man. Hij heeft het zelfs niet gedurfd mij wakker te maken toen hij naar zijn werk ging. Want hij had (vraag me niet hoe) de jongens stil gekregen na de voeding van half 4 en kon ik alsnog even slapen en tja slapende honden maak je niet wakker ;)

(Dankjewel he lief!)

Lang leve moderne technologie!

Vandaag gaan we ons oriënteren op een nieuwe wasmachine.....
Niet dat onze oude machine kapot is maar heden dag worden er in huize weltrevree iets meer wasjes gedraaid vanwege 2 kleine mannetjes.
Op de een of andere manier presteren deze 2 kleine mannetjes per mannetje meer was te produceren dan pap en mam samen.
Zo hadden we gisteren de wasmachine nog een keer extra aan het werk omdat beide (als we wat doen, doen we het samen, is het motto van de mannetjes) een ongeluk in en buiten de luier hadden gehad (tis bruin en vloeibaar en dan heb ik het niet over chocolademelk).
Ik ben zooooo ontzettend blij dat ik in een tijdperk ben geboren waar je niet meer de was handmatig hoeft uit te wassen. Eerst uitspoelen, weken, schrobben enz. Wordt er al moe van als ik er aan denk.
6jaar geleden toen manlief en ik gingen samenwonen wilden we "gewoon" een wasmachine. Eentje die gewoon je was deed wassen en een beetje energiezuinig was....meer niet.
Vandaag gaan we kijken naar een wasmachine die iig een goed laadvermogen heeft want dan hoef je minder te wassen, minimaal 1600toeren draait met centrifugeren energiezuinig is en van een merk welke een monteur naar je huis toestuurde om de machine te repareren als het nodig is (er zijn merken die de machine ophalen en dan ben je de machine ff een poos kwijt...niet handig)
Hele nieuwe technologische wasmachine's die bubbeltjes creëeren voor extra oxy-kracht hoeven dan nog net niet voor ons.
Naja we zullen zien of we een geschikte machine tegenkomen. Want zelfs met een nieuwe machine geldt "leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker!".

Shoppen met een tweelingwagen

Shoppen is niet meer het zelfde met baby's....
Sinds de tweeling in ons leven is winkelen een echte onderneming geworden.
Allereerst zorgen dat de kids gegeten hebben, want voeden in de stad is niet zo handig. Dan zorgen voor een goed gevulde luiertas (met voeding, want je weet maar nooit of 1 van de heren ineens eerder honger krijgt of pech onderweg etc etc)
Ook moet je goed anticiperen, kan je die winkel in? Is het niet te druk, te smal, geen trappen en zo kan ik nog een doorgaan.
Als je met een dubbele wagen in de stad loopt weet je zeker dat je bekijks hebt. Geregeld hoor je een "ohh kijk een tweeling" of "aaah wat schattig"
Vervelend is als je weer door iemand wordt aangeklampt met zon gelukzalige glimlach die dan vraagt "zijn het 2 jongentjes?" Nee het zijn meisjes die we graag in een blauwe deken wikkelen. Of "Dat is druk ofniet"
Nee hoor hoe komt u erbij......
Tja als je dat soort dingen teveel hoort wordt je soms een beetje sarcastisch ghehe
Moeilijk is het trouwens wel met zon dubbele wagen lopen. Als ik onze wagen moet beschrijven schieten mij de woorden; konvooi exceptioneel, LZV, en groot rijbewijs en "pas op zwenk uit" in m'n gedachten.
Wanneer je dan met zon wagen door een drogisterij moet navigeren.....das niet weggelegd voor de gemiddelde bestuurder kan ik u vertellen. Gelukkig zijn wij (mijn man en ik) gezegend met goede rijkwaliteiten *klopt zichzelf op de schouder*
Soms kan mijn man het soms niet laten om iemand over de hak te rijden of alle ruimte in te nemen met die wagen (ik zweer het, ik zag zelfs een keer een kind onder de wagen verdwijnen, ook al beweerde mijn man van niet)
Vaak krijg je dan even een kwade blik tot die mensen zien wat er in die wagen ligt die ze net 2 seconden ervoor aanreed. 2 mooie mannetjes die je (sinds kort) tegemoet lachen....... "Oooh wat een schatjes"

2,5 maand na de bevalling

We zitten nu ongeveer 2,5maand na de geboorte van Daan en Koen. Ik had de stiekeme hoop voor de bevalling dat ik met het bloggen weer snel na de bevalling zou kunnen starten (ik ben immers een tijd vrij van het werk). Helaas lijken vrije tijd en 2 baby's niet heel goed samen te kunnen.

Dus zit ik nu na een slapeloze nacht met de jongens op de bank. De heren waren vanaf de voeding van 2u onrustig en voordat de wekker van papa afging (05.00u) het in bed liggen al zat.
Uiteindelijk rond 5.15u de heren in de box gelegd. Vervolgens heb ik ze om 8.00u maar wakker gemaakt voor hun voeding. Jahaa wij zijn gezegend met box/buikslapers ipv kinderen die voorbeeldig op de rug in bed willen slapen. Dit is fijner omdat je kinderen in de box/ op de buik in de gaten moet houden (lees: geen tijd voor pap en mam om te slapen). Ooit schijnt het weer goed te komen....qua slaap voor de ouders zegt men.
Iig heb ik ze net gevoed, gewassen en aangekleed De heren kijken nu het RTL nieuws terwijl ik blog.
(Ik heb de heren maar even op de foto gezet zonder mamma, want mamma zit nog niet charmant in de ochtendjas, verward haar en een lege maag op de bank....)

Het leven vanaf/op de bank

Sinds ik thuis ben gekomen vanuit het ziekenhuis is de relatie tussen mij en onze bank behoorlijk gegroeid.
Sinds een paar maand hebben we een ruime 3 persoons chaisse longue, vergeleken met onze oude bank echt een droom!
Vooral nu ik redelijk invalide ben is deze bank een uitkomst,
Ik kan heerlijk m'n benen strekken op het lange gedeelte. Wat weer handig is om al dat vocht uit m'n olifantenvoeten te draineren.
Ook kan ik er prima op slapen, de was opvouwen, eten, drinken, computeren etc etc etc.
Mezelf nuttig maken lukt trouwens ook, enveloppen voor de geboortekaartjes schrijven, dierenarts bellen, spullen op internet bestellen ghehe (nee en nuttige activiteiten als haken heb ik laten vallen al in het ziekenhuis hihi)

De katten waarderen de bank ook heel erg, met name vind Senna de plek waar ik net gezeten heb erg fijn om te liggen. Normaal vind ik dat niet erg, maar nu pikt hij m'n vruchtwateropvangkleedje de hele tijd in. Tja en we willen nog wat langer van de bank genieten, dus dit item is onder mijn kont echt onmisbaar.
Gelukkig blijft Senna niet erg lang geïrriteerd als ik hem er weer heb afgemikt ;).

Nu ik dit zo aan het schrijven ben, realiseer ik me dat m'n wereldje wel erg klein is geworden....
Maar goed het is tijdelijk, ik denk dat als strax de tweeling er is ik echt met pijn in hart terug denk aan de momenten die ik alleen met onze bank had.

Volle maan.......

Bijgeloof, bakerpraatje, horoscopen etc etc.
Vandaag werd ik er op geattendeerd dat wij zeer mogelijk kindjes krijgen met het sterrenbeeld leeuw. Ontzettend leuk om te weten maar ook errug handig. Want volgens de uitgerekende datum, 10 september (welke ik volgens de dokter echt niet ga halen) zouden we eigenlijk kids met het sterrenbeeld maagd krijgen.
Wat zou betekenen dat ik....een ras echte rommelige tweeling met 3 opruimerige nette maagden samen zou komen te wonen. Ja m'n lief is ook een echte nette opruimerige maagd.
Kun je je al voorstellen hoe dat voor mij zou moeten zijn.....
Naja niet verder over zeuren, t worden gewoon leeuwen.

Vanavond zag ik trouwens een redelijk volle maan, gelukkig bleek gisteren de "echte" volle maan geweest te zijn. Want als ik de zusters van de verloskamers moet geloven is het echt tijdens een volle maan giga druk op de afdeling..
Toch weer blij dat de kids geen gehoor aan deze volle maan hebben gegeveb en lekker zijn blijven zitten.
Gelukkig hebben ze zich ook niets aan getrokken van andere bakerpraatjes die zouden wijzen op een nadere bevalling. Net als het bijgeloof over het beïnvloeden van het geslacht van de kids er klopt niet van, echt waar.

Dit laat in ieder geval wel zien dat onze kids in dit opzicht op hun papa lijken ipv op hun mam die wel open staat voor dit soort zaken.
Papa is ook lekker nuchter en down to earth

(vanavond was papa ook letterlijk nuchter trouwens, lief was solidair met mij en heeft gezelli met mij op de bank gezeten met 0% witbier)

Weer een onverwachtse wending.... :)

Een week geleden toen ik deze blog startte lag het niet in de lijn der verwachting dat ik ontslagen zou worden.
Eergisteren kwam de dokter met onverwachts nieuws. Omdat we de 34weken hebben gehaald, de ontsluiting stabiel is en omdat het haar niet verstandig leek mij opgenomen te houden tot de bevalling (nee echt waar dokter), mocht ik de volgende dag, mits de kids op groeischema lagen lekker naar huis?!?!
(gelukkig is alles goed overdacht door de dokteren en wordt ik goed geïnstrueerd)

Kids groeien uiteraard goed (goeie genen hè) dus die gooiden geen roet in het eten!!!
Dus gisteren heb ik afscheid genomen van mijn buufs!!!!!!! Ghehe dat voelt goed!!
Dus met bagage en een goed gevulde heliumballon in de VW. van paps en mams geladen.....laden klinkt een beetje denigrerend, maar als je mij ziet dan snap je het wel.
Matje onder de kont....want de vruchtwatergeiser is redelijk instabiel en bevat meer dan gemiddeld aan vruchtwater en dat wil je niet in de autobekleding hebben.

Ontslag naar (t)huis met de kids in de buik....wie had dat 4,5 week geleden gedacht.........

De (w)arme maaltijd

De warme maaltijd is weer zo'n mijlpaal op een dag in het ziekenhuis....dat betekend dat je de avond weer hebt gehaald en dat morgen een stap dichterbij is. Dat is ook bijna het enige positieve hieraan, want naar de maaltijd zelf hoef je hier echt niet uit te kijken.

Ach het is wel eetbaar en vies mag je het ook niet noemen. Maar een slappe loempia, een visstick die je kan opslurpen of een beefburger zo groot als je pink is en blijft toch teleurstellend.

Zo deed onze uiterst aardige en gezellige master of the vreetkar John (voedingsassistent) mij het eten vandaag presenteren en schrok wat er onder dat ijzeren-warm-houdt geval vandaan komt "wat heb jij dan voor smurrie besteld" zei hij op z'n gerard Jolings...(jullie zullen ook wel snappen wat hier nog voor ondertoon aan zit ;). )

Ik denk dat hij doelde op de slijmerige witlof....maar goed John maakt er weer zo'n spektakel van dat mijn maaltijd bijna een dinershow wordt en dat maakt een heleboel goed. Zelfs slijmerige witlof......

Uiteraard heb ik John netjes en proffesioneel op de foto geanonimiseerd... ;)

Drukte en chaos...... I like it.....

Sorry sorry sorry,
Gisteren helemaal mn blog vergeten, naja vergeten...was even drukker met andere zaken.
Gisteren was nl de dag dat ik na 4 wkn misschien op verlof mocht gaan.
's Morgens was het hartfilmpje (CTG) iig goed, dus dat was geen dealbreaker.
De spookbuuf zou deze dag ontslagen worden. (Wat betekend dat ik de 4-persoonskamer alleen zou hebben!)
Om 12uur werd er een nieuwe buurvrouw binnen gebracht (rolt met ogen)
Gelukkig een aardige dame die de volgende dag ingeleid zou worden.
Dus de 1 was nog niet weg of de ander was er.
Om 16.00u kreeg ik van manlief een berichtje dat hij onderweg was naar mij! Alles gelukkig rustig dus ik mocht om half vijf met hem mee naar huis.
Na de hele weg huilend van blijdschap in de auto gezeten kwamen we in Dieren aan. Daar zijn we eerst naar de lokale snackbar gereden. Onze frietboer vroeg heel belangstellend hoe het ermee was en trakteerde vervolgens ons op ongeveer een extra kilo patat per bakje meer (ach veel ronder kan ik toch niet meer worden hè). Ik snapte die grijns op z'n gezicht al niet helemaal.
Thuis heerlijk genoten van de katten, Pascal, onze bank en natuurlijk de patatjes.
Om 19u weer terug naar het ziekenhuis waar de nieuwe buurvrouw (ze was smiddags al bevallen van haar inleidingsballon haha) weeën aan het kweken was.
Rond 22u brak de chaos los op onze gang. Er lagen nu 3 tweelingen, waarvan er 1 toch snel over moest naar Zwolle (haha nu was ik het eens niet), de couveuse afdeling lag vol (dus kids binnenblijven anders moeten wij ook overgeplaatst worden), de vliezen van de buuf braken en vruchtwater spoot in het rond, toen ze aangaf dat ze ook moest poepen (persdrang) schoot onze (relaxte) Surinaamse buurman wel heeel erg snel van z'n stoel. Uiteindelijk kwam hij met de gynaecoloog en z'n gevolg de buuf van de kamer halen (niet veel later is ze dan ook bevallen)

Dus toch weer alleen op de kamer, Pascal is toen ook lekker naar huis gegaan, want de harde buiken die ik had werden niet erger.... gelukkig.
Na een uurtje geslapen te hebben werd ik weer bruut gestoord door een nwe buuf....Naja ik zie morgen wel met wie ik de kamer deel dacht ik sjagarijnig...
In de ochtend bleek dat spookbuuf wéér was opgenomen.
"Ik hoorde je vannacht lopen naar het toilet" zei ze. "wilde het gordijn opentrekken om boe te roepen" lachte ze. Ben blij dat spookbuuf dat niet heeft gedaan, denk dat m'n vliezen spontaan geknapt waren hihi.

't ken ook nooit is normaal gaan....

Op de familie van Klinken zijn een aantal uitspraken/gezegde op het lijf geschreven.
Op de eerste plek staat:
"'t Ken ook nooit is normaal gaan",
Op de tweede plek:
"Het geluk is altijd met de domme"
En een goede derde plek:
"Geluk bij een ongeluk"

De laatste twee zijn positieve gezegde, maar gelukkig valt de eerste ook altijd positief uit.

Zo is mijn lieve vader onlangs geopereerd. Al een aantal maanden hees, is een symptoom waar menig arts van in de stress schiet. Ik als doktersassistente ken dit symptoom wat als het langer aanhoudt al bijna een alarmsymptoom wordt. Niet leuk als je vader dit heeft.
Gelukkig zag de kno-arts bij een kleine keelinspectie alleen een poliep. Maarrrr er moest nog wel een diagnostisch onderzoek gedaan worden voordat hik behandeld kon worden. Het geluk voor m'n vader was dat dit gecombineerd kon worden. (het geluk is......)
Dus zo gezegd zo gedaan, onder het mes en een week later terug voor controle.
Bij controle was het niet m'n vader die helemaal gelukkig/euforisch in de spreekkamer zat omdat hij de OK had doorstaan en z'n stem weer (terug) had. Maar was het de KNO-arts die helemaal gelukkig/euforisch was. Hij had nl. de ontdekking van zijn carrière gedaan. Mijn vader had geen standaard Frans Bauer poliep....maar een echte zeldzame in Nederland nog niet beschreven Masson-tumor (die gelukkig! voor de patiënt in kwestie goedaardig is)
Dus vader zijn tumor is minstens net zo beroemd als de poliep van Fransje.
(Tja t ken ook nooit eens normaal gaan en geluk bij een ongeluk)

Zo krijgt mijn moeder altijd weer een 1 of ander zeldzaam geelgestreepte strontkever op de foto ( het geluk is ...)

Zo heeft m'n kleine kleine zusje zich ooit laten terug zetten naar een lager niveau op school, vervolgens zich toch weer opgewerkt naar het hogere niveau (tja ze is slim, maar terug laten zetten was een beetje dom ;)
Maar had ze dat niet gedaan, was ze niet bij haar liefje in de klas gekomen (geluk bij een....)

Zo had m'n andere kleine zusje in eerste instantie bijna dit jaar op 1% niet gehaald....gelukkig was het een fout van school (als ik het goed vertel)....(t ken ook nooit....)

Ach das nog maar een paar voorbeelden.....kan zo nog wel even doorgaan over de van Klinkens

De 3 zinnen zijn ook weer vaak toepasbaar geweest tijdens deze opname en zwangerschap niet te vergeten.
Als je al tijdens poging 1 zwanger wordt....(nee dit was geen geluk bij ongeluk, maar echt t geluk is met de domme)
Dan wordt er gedacht dat je zwanger bent van een drieling (t ken ook nooit.....)
Dat je wordt opgenomen met 29 weken zwangerschap en wordt verscheept met ambulance van ziekenhuis naar ziekenhuis (t ken ook nooit....)

Waar ik wel zielsgelukkig mee ben is dat we tijdens die bewuste controle afspraak er achter kwamen dat mijn baarmoedermond verstreken was een dat er al ontsluiting was.....
Stel je voor dat ik dat inwendige onderzoek had afgeslagen, want nodig leek de dokter het niet te vinden (was meer voor mij gemoedsrust)
Dan waren de kids waarschijnlijk te vroeg geboren, zonder longrijping, thuis, zonder gynaecoloog, kinderarts(en) en hulpmiddelen (zuurstof etc) op de achtergrond.
Op dit verhaal vind ik zelfs dat alle 3 de zinnen wel toepasbaar zijn.

Ik zeg nog wel eens gekscherend tegen Pascal......"je zult weten dat je met een van Klinken getrouwd bent"

See ya 2morrow!

De buufjes parade

In de maand die ik opgenomen ben heb ik al heel wat kamergenoten gehad (oftewel buufjes)
Sommige dames maakte zo weinig indruk dat ik de naam al na het voorstellen weer vergeten was. Wilde ik wat vragen of zeggen tegen de dame in kwestie, dan noemde ik haar gewoon buuf, klinkt lekker amicaal en ik val niet door de mand omdat ik weer een naam vergeten ben.
Deze truc hanteerde ik trouwens ook altijd op de huisartsenpost, waar ik als chauffeur echt niet al die namen van die 50 doktoren kon onthouden.
Bij patiënten spreek je de huisarts sowieso al dokter aan (stukje respect) maar in de koffiekamer is het Lex of
Peter....tenzij je echt niet meer weet hoe de beste man of vrouw heet, dan val je zeker niet door de mand door dokter te zeggen en menig dokter is nog gevleid ook. Win win situatie....

Ik dwaal weer af.....terug naar de harde werkelijkheid.
Er zijn een paar categorieën waarin ik de buufjes kan indelen.
1) De gezellige, hier deel je lief en leed mee tijdens een opname buufs
(aantal: zeldzaam)
Voorbeeld:
-Mijn fijne buuf uit Elburg! Ook zwanger, herstel was zwanger van een tweeling.
Supergezellig!
-De gezellige buuf uit Veghel, dankzij haar kon ik m'n spullen meekrijgen de ambulance in (het hele verhaal, want het is een verhaal op zich, volgt nog een keer)

2) De waarom moet deze bij mij op de kamer buufs??
(aantal:meer dan me lief is)
Voorbeeld;
-Tukkie, een tokkie uit Enschede wie ook haar hele familie meesleepte naar het ziekenhuis, alle bezoekregels aan de laars lapte. Nu ben ik de moeilijkste niet, maar als het een luidruchtige familie is die er de hele dag zit dan zuigt dat echt energie.
-Shoarmamama. Als je op zaal ligt met 3 andere dames dan is het niet errug sociaal om om 22u de plaatselijk shoarmaboer aan te laten rukken 2 maxi schotels shoarma met alle stank van dien....gelukkig lag m'n misselijke buuf er op dat nog niet...die was gegarandeerd gaan nekken.
-Miep Miep. Dan slaap je al slecht wordt er een miepende zwangere binnengebracht na 23u welke mij de hele nacht uit m'n slaap hield. "Mag ik dit, mag ik pijnstilling, mag ik slaaptabletten?" Ze had het zo zwaar....gut o gut arme meid boehoe.
Volgende ochtend vertelde de arts geen reden te hebben haar te houden, want de bevalling was echt nog niet op gang gekomen. Dus mijn miepende buuf ging weer blij weg naar huis (zij wel grrr) zonder ook nog maar ergens last van de hebben.

3) De ach ja je hebt er niets mee/aan, maar ook geen last van buufs (aantal: het gros)
-de puffende pool, werd ook laat op de kamer gelegd, maar ik heb verder geen last van haar gehad, zelf niet van haar moeder die een beetje Duits sprak en ook de bezoekregels aan de laars lapte. Het enige wat ik hoorde was geen geklets, alleen een enkele keer wat gepuf.
Verder vielen in deze categorie,
Miss misselijk, kletsbuuf, melissa met de JLo-ass, de gevallen psych zuster, de kakkers, Afghanistan en de spookbuuf.

Op zich is een buuf hebben wel leuk, het breekt op zich de dag wel maar energie kost het ook hoor pfff.
Soms is het ook wat frusterend want iedereen neemt maar afscheid van mij. Ik kan nu stiekum bijna niet wachten tot ik een keer kan zeggen....
"Het beste en sterkte nog even hier in het Ziekenhuis, ik zal aan je denken als ik thuis ben buuf"

Biß morgen!

Het duuurt nu toch wel errug lang.....

Dag 26 van de ziekenhuisopname:
Dag 232 van de zwangerschap van onze tweeling alias, kids, draakjes, twins, beebs of potjes
Dagen te gaan: ? (in ieder geval niet meer dan 48 dgn als we van de 40wkn termijn uitgaan)

Vandaag is een beetje de day after....Ik ben wat geradbraakt, zowel emotioneel als lichamelijk. Dit na gisteren een avond doorgemaakt te hebben waarop het wederom leek dat a) de kids het zat waren in de buik of b) mijn buik het niet meer trok en de kids eruit wilde hebben.
In ieder geval zitten de kids nog steeds op hun plek. Gelukkig wel want zelfs met 33wkn zijn ze eigen toch nog niet helemaal klaar voor de wereld.
De afgelopen 26 dagen waren qua onrust niet veel anders. Van paniekerige doktoren tot onverwachte ambulanceritten tot het niet weten waar je aan toe bent.
Ik zal jullie niet met het hele verhaal vermoeien want ik denk tevens dat deze blogruimte daar te beperkt voor is....
Wat ga ik dan vertellen?
Tja wat moet je vertellen over een eeuwigvoortdurende ziekenhuisopname....het is saai, je bent je vrijheid kwijt, je hebt je eigen spullen niet, je bent je privacy kwijt, het eten is niet zoals thuis maar het belangrijkste is dat je je naasten die je liefhebt minder ziet dan je lief is.

Gelukkig boffen jullie, zoals mijn lieve ouders altijd al over mij zeiden "Lianne is Himmelhoch jauchzend, oder zum Tode betrübt (vertaald: hemelhoog juichend, dodelijk bedroefd) Gelukkig bent ik meer van dat eerste, iets waarover vele hulp/zorgverleners zich verbaasden tijdens deze opname....
Ze snapten niet dat ik er nog zo nuchter en positief bij bleef bij alles wat er gebeurd is.Dus ik ga met jullie mijn dagen hier in het ziekenhuis delen hierbij probeer ik mij te fixeren op de leuke, flauwe en positieve momenten van deze eeuwigdurendeziekenhuisopname met natuurlijk af en toe een frustratie die ik even moet delen (het idee kwam een beetje af van mij lieve ook bloggende ouders die dit ook wel als een leuk tijdverdrijf voor mij zagen, wat kennen ze hun dochter toch goed en wat fijn dat ze er even waren vanmiddag met m'n kleine sista)
Ik merk dat ik nu al weer teveel wil vertellen in te korte tijd/blogruimte. Dus ik rond het voor vandaag een beetje af. Ik denk dat ik jullie morgen iets zal vertellen over alle buuf's (kamergenoten) die de revue gepasseerd zijn met alle verhalen die erbij horen, denk aan een Tukkie een shoarmamama of een puffende pool. Of zal ik het toch over het heerlijke ziekenhuis eten hebben. Naja hier ga ik een nachtje over slapen, als slapen lukt. Misschien dat manlief (die komt straks even!!! Gelukmomentje!!) nog wel een leuk onderwerp heeft met zijn nuchtere blik op het leven.
In ieder geval voeg ik (als dat lukt...newbie he) een foto van het heerlijke eten van vandaag toe met een gehaktbal(letje) die in het okidoki rondje van mijn duim en wijsvinger past, gelukkig kwamen formaat en smaak niet overeen, hij was best lekker!

Tot morgen,
(tenzij ik bevallen of aan het bevallen , dan laat ik even verstek gaan)