zaterdag 18 mei 2013

*baalt als een stekker*

Het moest er een keer van komen.......
Nog nooit, ik herhaal nog nooit is het mij overkomen dat mijn contract niet verlengd werdt (en voor de insider; je weet hoeveel werkgevers ik heb gehad). 
In 2004 haalde ik mijn doktersassistente diploma. Ik had een bijbaan bij de plaatselijke supermarkt. Op het moment dat ik meneer Lenderink (de supermarktmanager) ging vertellen dat ik ontslag wilde nemen omdat ik een baan had gevonden als doktersassitente bij Defensie riep hij mij net bij zich.
Ik mocht eerst mijn verhaal doen. Ik zag dat hij ineens een glimlach op zn daarvoor uiterst serieuze gezicht kreeg. Hij mocht van hogerhand mijn contract niet verlengen omdat er 700 man uit moest.
Dus hij was wel blij dat het slecht nieuws gesprek wat hij moest gaan voeren met mij toch een andere wending kreeg.
Ik was dus net op tijd met ontslag nemen ;)

2 wkn geleden kreeg ik het nieuws dat de raad van bestuur besloten heeft de pilot doktersassistente stop te zetten, bezuinigingen.
Tja ik wist dat het er een kans was met alle bezuinigingen van het kabinet. Voor het eerst heb ik me door mijn hart laten leiden. Ik had de stiekume hoop dat het echt goed zou komen....helaas niet dus.
Vandaar dat ik nu als een malle moet gaan solliciteren want per september loopt mijn contract af.
Mijn hart is gebroken, ik ga de spoedeisende hulp verlaten. 
Wat zal ik de dynamiek, de hechtiek en de collegas missen. 
Wel kan niemand mij deze ervaring meer afnemen. Het is zo gaaf om een deel uitgemaakt te hebben van deze afdeling. Ontzettend veel respect voor het personeel op de SEH die zoveel kennis en expertise in huis hebben. 
Ik heb veel geleerd, veel gezien en veel plezier gehad.
Ondanks dat ik mn baan kwijt ben, ben ik toch nog steeds een winnaar!



dinsdag 8 januari 2013

Normaal?

Zooooo alle feestdagen zijn weer voorbij, terug naar het "normale" leven.
Tja normaal is een relatief begrip (neeeee dan heb ik het niet over het normaal van Benny Jolink). Mijn definitie van normaal veranderd dan ook meer dan het weer hier in Nederland. 3 weken geleden hadden we nog van die fijne gebroken nachten vanwege de voedingen en nu zitten we met 2 zingende gillende schaterende aandacht eisende baby's op de bank nadat ze hun laatste fles om 20.30u hebben gehad. Sindsdien is mijn bio-ritme ook weer gewend aan dat je "normaal" kan doorslapen. Als je dan toch weer een keer je bed uit moet vanwege een verdwaalde speen dan wordt je weer gewoon een portie ouderwets humeurig.....je snapt mn punt.

Morgenochtend mag ik weer terug naar het "normale" leven op het werk.
Kerels worden om 6.25u gedropt bij opa en oma met de nodige instructies, een bagage waarvoor je bij een budget-airline flink voor bij zou mogen betalen en een aanmoedigend woord.... Succes!!!
Begrijp me niet verkeerd.....(groot)ouders redden zich prima met de kids....ze hebben tenslotte ons ook opgevoed en mijn man en ik zijn toch ook groot geworden ;)
Tja dan kan het soms even druk en/of zwaar zijn. Want hoe "normaal" het ook voor mij en mn man is, een tweeling blijft toch een abNormale speling der natuur...