De buufjes parade

In de maand die ik opgenomen ben heb ik al heel wat kamergenoten gehad (oftewel buufjes)
Sommige dames maakte zo weinig indruk dat ik de naam al na het voorstellen weer vergeten was. Wilde ik wat vragen of zeggen tegen de dame in kwestie, dan noemde ik haar gewoon buuf, klinkt lekker amicaal en ik val niet door de mand omdat ik weer een naam vergeten ben.
Deze truc hanteerde ik trouwens ook altijd op de huisartsenpost, waar ik als chauffeur echt niet al die namen van die 50 doktoren kon onthouden.
Bij patiënten spreek je de huisarts sowieso al dokter aan (stukje respect) maar in de koffiekamer is het Lex of
Peter....tenzij je echt niet meer weet hoe de beste man of vrouw heet, dan val je zeker niet door de mand door dokter te zeggen en menig dokter is nog gevleid ook. Win win situatie....

Ik dwaal weer af.....terug naar de harde werkelijkheid.
Er zijn een paar categorieën waarin ik de buufjes kan indelen.
1) De gezellige, hier deel je lief en leed mee tijdens een opname buufs
(aantal: zeldzaam)
Voorbeeld:
-Mijn fijne buuf uit Elburg! Ook zwanger, herstel was zwanger van een tweeling.
Supergezellig!
-De gezellige buuf uit Veghel, dankzij haar kon ik m'n spullen meekrijgen de ambulance in (het hele verhaal, want het is een verhaal op zich, volgt nog een keer)

2) De waarom moet deze bij mij op de kamer buufs??
(aantal:meer dan me lief is)
Voorbeeld;
-Tukkie, een tokkie uit Enschede wie ook haar hele familie meesleepte naar het ziekenhuis, alle bezoekregels aan de laars lapte. Nu ben ik de moeilijkste niet, maar als het een luidruchtige familie is die er de hele dag zit dan zuigt dat echt energie.
-Shoarmamama. Als je op zaal ligt met 3 andere dames dan is het niet errug sociaal om om 22u de plaatselijk shoarmaboer aan te laten rukken 2 maxi schotels shoarma met alle stank van dien....gelukkig lag m'n misselijke buuf er op dat nog niet...die was gegarandeerd gaan nekken.
-Miep Miep. Dan slaap je al slecht wordt er een miepende zwangere binnengebracht na 23u welke mij de hele nacht uit m'n slaap hield. "Mag ik dit, mag ik pijnstilling, mag ik slaaptabletten?" Ze had het zo zwaar....gut o gut arme meid boehoe.
Volgende ochtend vertelde de arts geen reden te hebben haar te houden, want de bevalling was echt nog niet op gang gekomen. Dus mijn miepende buuf ging weer blij weg naar huis (zij wel grrr) zonder ook nog maar ergens last van de hebben.

3) De ach ja je hebt er niets mee/aan, maar ook geen last van buufs (aantal: het gros)
-de puffende pool, werd ook laat op de kamer gelegd, maar ik heb verder geen last van haar gehad, zelf niet van haar moeder die een beetje Duits sprak en ook de bezoekregels aan de laars lapte. Het enige wat ik hoorde was geen geklets, alleen een enkele keer wat gepuf.
Verder vielen in deze categorie,
Miss misselijk, kletsbuuf, melissa met de JLo-ass, de gevallen psych zuster, de kakkers, Afghanistan en de spookbuuf.

Op zich is een buuf hebben wel leuk, het breekt op zich de dag wel maar energie kost het ook hoor pfff.
Soms is het ook wat frusterend want iedereen neemt maar afscheid van mij. Ik kan nu stiekum bijna niet wachten tot ik een keer kan zeggen....
"Het beste en sterkte nog even hier in het Ziekenhuis, ik zal aan je denken als ik thuis ben buuf"

Biß morgen!