*baalt als een stekker*

Het moest er een keer van komen.......

Nog nooit, ik herhaal nog nooit is het mij overkomen dat mijn contract niet verlengd werdt (en voor de insider; je weet hoeveel werkgevers ik heb gehad). 

In 2004 haalde ik mijn doktersassistente diploma. Ik had een bijbaan bij de plaatselijke supermarkt. Op het moment dat ik meneer Lenderink (de supermarktmanager) ging vertellen dat ik ontslag wilde nemen omdat ik een baan had gevonden als doktersassitente bij Defensie riep hij mij net bij zich.

Ik mocht eerst mijn verhaal doen. Ik zag dat hij ineens een glimlach op zn daarvoor uiterst serieuze gezicht kreeg. Hij mocht van hogerhand mijn contract niet verlengen omdat er 700 man uit moest.

Dus hij was wel blij dat het slecht nieuws gesprek wat hij moest gaan voeren met mij toch een andere wending kreeg.

Ik was dus net op tijd met ontslag nemen ;)

2 wkn geleden kreeg ik het nieuws dat de raad van bestuur besloten heeft de pilot doktersassistente stop te zetten, bezuinigingen.

Tja ik wist dat het er een kans was met alle bezuinigingen van het kabinet. Voor het eerst heb ik me door mijn hart laten leiden. Ik had de stiekume hoop dat het echt goed zou komen....helaas niet dus.

Vandaar dat ik nu als een malle moet gaan solliciteren want per september loopt mijn contract af.

Mijn hart is gebroken, ik ga de spoedeisende hulp verlaten. 

Wat zal ik de dynamiek, de hechtiek en de collegas missen. 

Wel kan niemand mij deze ervaring meer afnemen. Het is zo gaaf om een deel uitgemaakt te hebben van deze afdeling. Ontzettend veel respect voor het personeel op de SEH die zoveel kennis en expertise in huis hebben. 

Ik heb veel geleerd, veel gezien en veel plezier gehad.

Ondanks dat ik mn baan kwijt ben, ben ik toch nog steeds een winnaar!

Normaal?

Zooooo alle feestdagen zijn weer voorbij, terug naar het "normale" leven.
Tja normaal is een relatief begrip (neeeee dan heb ik het niet over het normaal van Benny Jolink). Mijn definitie van normaal veranderd dan ook meer dan het weer hier in Nederland. 3 weken geleden hadden we nog van die fijne gebroken nachten vanwege de voedingen en nu zitten we met 2 zingende gillende schaterende aandacht eisende baby's op de bank nadat ze hun laatste fles om 20.30u hebben gehad. Sindsdien is mijn bio-ritme ook weer gewend aan dat je "normaal" kan doorslapen. Als je dan toch weer een keer je bed uit moet vanwege een verdwaalde speen dan wordt je weer gewoon een portie ouderwets humeurig.....je snapt mn punt.

Morgenochtend mag ik weer terug naar het "normale" leven op het werk.
Kerels worden om 6.25u gedropt bij opa en oma met de nodige instructies, een bagage waarvoor je bij een budget-airline flink voor bij zou mogen betalen en een aanmoedigend woord.... Succes!!!
Begrijp me niet verkeerd.....(groot)ouders redden zich prima met de kids....ze hebben tenslotte ons ook opgevoed en mijn man en ik zijn toch ook groot geworden ;)
Tja dan kan het soms even druk en/of zwaar zijn. Want hoe "normaal" het ook voor mij en mn man is, een tweeling blijft toch een abNormale speling der natuur...

Blijven lachen!!

Neeeee dit gaat niet over de bananenshake-explosie.....
Moet nog steeds de muren opnieuw verven ;)

Vandaag moesten de heren voor een echo van de heupen naar het ziekenhuis (dit schijnt standaard gecontroleerd te worden bij tweelingen?!)
Als de jongens ergens naar toe moeten vindt ik het fijn dat ze schoon en netjes voor de dag komen. Als ze dan ook nog eens met de billen letterlijk bloot moeten is het ook fijn dat deze schoon zijn.
Vanochtend presteerde de kleinste draak van het stel het om 2 rompers en een broek een half uur voor vertrek vol te poepen. Tegenwoordig ben ik met de steun van mn wasmachine niet meer snel van mn padje af door dit soort incidenten.....
Totdat meneer het ook presteerde om als een vulkaan melk uit zn mond te laten stromen. Dit bleek een afleidingmaneuvre want toen ik romper nr 3 aan het redden ging meneer plassen...
Lucky me....

Aangekomen in het ziekenhuis (wachtkamer radiologie) zie ik kleine man heerlijk chillend in zn maxicosi alweer rood aanlopen.....Naja ff geduld...
Kleine man mocht uitgekleed worden van de laborante dus meteen de hele luiertas uitgestald, billen weer schoongemaakt en kleine man op het onderzoekskussen gelegd. Nadat ook de radioloog haar licht had geschenen over de kleine heupjes mocht de kleine weer aangekleed worden. Dus snel kleine man van het onderzoekskussen gepakt en ik hield hem stevig tegen me aan want hij was een klein beetje verdrietig.
Toen ik dacht "heeeeeej dat ging goed, geen lichaamsvocht gezien" voelde ik mn broek warm en nat worden en voelde ik druppels op mn laarzen vallen....

Bananenshake-explosie

Tijdens mijn zwangerschap groeide er niet alleen 2 cellen tot 2 mooie mannekes maar groeide ook mijn vetreserves... :(
Naja ik zal ze wel een x kwijtraken en ja ik weet het "ik heb er wat moois voor terug gekregen" maar goed het blijft mooi lullen en ik zit er toch mee. Sporten is helaas nog niet heel makkelijk in te passen met 2 kleine koters dus vervang ik af en toe een maaltijd door een shake.
Nu had ik via een online warenhuis banenshake bij mij laten bezorgen, zo makkelijk allemaal tegenwoordig. Alleen is het spul niet te nassen, gatver wat een bocht, bocht met bananensmaak.
Tja ruilen kon niet meer na het openen en weggoooien doe je als echte zuinige nederlander niet. Dus tegenwoordig maak ik het water voor de shake warm en gooi ik er koffie bij (neutraliseerd op de een of andere manier een beetje de smaak)
Vanochtend weer een shake klaar gemaakt, heet water, koffie en poeder in een shaker en schudden maar. Alleen was de shaker wat heet dus ik stop met schudden om hem anders vast te pakken, ik laat de dop los, toen gebeurde het.
Door de opgebouwde druk schoot de dop er af en re-painte mijn net een maand geleden geschilderde keuken.....Oooooh %#$=#%}#%.>##
Het enige positieve wat ik nog kon verzinnen is dat ik blij mag zijn dat die shaker niet in in mn gezicht explodeerde, weet cker dat ik daar niet knapper van was geworden.
Maar goed ik zit er toch mee, met mn grijze keuken met bruine vlekken...

Gemanipuleerde consument

Pffffff zelfs ik en mijn man moeten er aan geloven. Wij vallen nu als consument in een bepaalde markt.
De kindermarkt.....
Huh zult u denken?
Jahaa degene die de producten voor kinderen aanbieden zitten in een markt waarin goed geld te verdienen is. Want wie gunt zijn kind nu niet een mooi dekbed van een bepaald rood autootje wanneer je kind je met grote puppyogen aankijkt of een CD van drie huppelende huppelk.... uhm dames. Ja dames en heren je wordt gemanipuleerd bij het leven hmpf.
Ik dacht eerder altijd " ik ga niet mee met zon hype, mijn kids maken mij niet gek". Want neem nl maar een geldboompje mee naar de speelgoed winkel als je aan zon hype mee doet.
Helaas ben ik ook gezwicht, niet eens vanwege jammerende kids. Nee ik beken eerlijk, dat grijze en gele hondje die zijn best wel scheetig.
Wanneer er dan ook weer een grijs en geel hondje product wordt afgerekend is mijn portomonee lichter en ik een principe armer.

Fopspeen

Ik kan me nu al bijna zorgen maken over de eerste keer dat ik zonder fopspeen kom te zitten ;)
Na de derde week op deze aard van de heren hebben we ze kennis laten maken met de fopspeen. Instinctief/reflex matig hebben babys een zuigbehoefte die voldaan moet worden. Als de fles met melk op is en de behoefte is nog niet voldaan dan zetten de heren het op een huilen. Lekker knuffelen is dan zelfs ook niet voldoende.
Soms is een fopje ook fijn als troost voor een baby.
Dus toch maar overstag en zon fopspeen erin. Nu is niet elke fopspeen even fijn vinden de heren, want je hebt spenen die gevormd zijn naar een tepel, gevormd zijn om het gebit te beschermen, spenen met een rond schildje, vlindervormigschildje, spenen met een ring als een deurklopper, spenen zonder ring, zelf steriliserende spenen en ga zo maar door. Na ongeveer 6 verschillende soorten spenen aangeschaft te hebben is de keus bij de heren gevallen op een bekend merk met een vlindervormig schildje.
Gelukkig mocht mama wel het design kiezen ;)

Nu zijn de kindjes ondertussen op sommige momenten zo afhankelijk van hun fopje dat wanneer we er weer 1 kwijt zijn er lichtelijke paniek uitbreekt (en soms vindt je ze op een best onlogische plaats terug).
Ik denk soms wel eens "waar is de ductape?" ;)